3 niedrogie pudry: 2 buble i 1 perełka

Po dwóch dniach odpoczynku od tematów związanych z pielęgnacją cery czas powrócić do wpisów jej poświęconych. Bo jak już jestem w takim ciągu, to lepiej zrobić cały temat całościowo i porządnie, póki pamiętam co i jak. 

W notce, która zapoczątkowała tę serię poświęciłam chwilę na podzielenie się kilkoma refleksjami na temat pudrów. Że miałam porządny Clinique, że szkoda mi było kasy na nowy, ale że nie umiem znaleźć dobrego w normalnej cenie. Że kupiłam już trzeci i dalej nie jestem zadowolona i, że niedługo drożej mnie wyjdą te tanie pudry, niż jeden porządny Clinique.

Ale właśnie ten trzeci okazał się całkiem fajny. I chociaż poprawę stanu cery na pewno w dużej mierze zawdzięczam ukochanemu AKN, jestem pewna, że zmiana pudru też mogła tu dużo zdziałać. Więc dziś pokażę Wam wszystkie trzy: dwa bubelki i jednego wybrańca. Żaden nie kosztował więcej niż 15 zł. Bo mimo iż zasadniczo uważam, że na twarzy nie powinno się oszczędzać, to każdy wie, że nie zawsze mamy możliwość kupowania kosmetyków za kosmiczne kwoty. Dlatego dobrze jest mieć sprawdzonego faworyta, który nas nie zrujnuje.

MIYO Transparent Loose Powder

Ten kosmetyk ma niesamowicie dobre opinie na wizażu i - szczerze powiedziawszy - wcale się nie dziwię. Sama długo byłam nim zachwycona. Bo MIYO naprawdę pomaga utrzymać buzię w ryzach. Bardzo skutecznie matowi skórę, nawet bardzo tłustą. Jest drobno zmielony i bardzo gładki, dzięki czemu bez problemu uzyskujemy równomierne i jednolite pokrycie. Po jego użyciu twarz jest wygładzona i dobrze przygotowana na przyjęcie kosmetyków kolorowych. Co ważne, można nałożyć go dużo (np. jak próbujemy zmatowić nim gęsty, tłusty korektor) i na twarzy nie robi się maska. Puder nie warzy się, nie spływa i nie ściera z twarzy. Moja twarz po jego użyciu wyglądała znośnie przez co najmniej tych 10 godzin, które zwykle upływają od mojego wyjścia z domu do powrotu. Nawet opakowanie jest dosyć praktyczne i wygodne, co w przypadku pudrów sypkich nie zdarza się często. Smutna prawda jest jednak taka, że MIYO zapychał moją skórę i uważam, go za jednego z głównych sprawców moich pizzowych buł. Z tego co czytam na wizażu nie jestem z resztą jedyną osobą, która się na to skarży. Dlatego: sorry MIYO, fajny jesteś, ale nie.

Vipera, Cashmere Veil

Puder Vipery kupiłam już jakiś czas temu. W założeniu miał służyć do szybkich poprawek makijażu w ciągu dnia, bo szkoda mi nosić porządniejszy kosmetyk w torebce. Wiadomo jak to jest - czasem odłożymy torbę trochę zbyt impulsywnie, kiedy indziej zahaczymy nią o ścianę i mazidło mamy w proszku. I dlatego głównym kryterium była dla mnie puderniczka: miała być solidna i jakoś się prezentować. Te warunki Vipera spełniła, chociaż same widzicie jak obecnie prezentuje się grafika na wieczku. Ale jestem w stanie to wybaczać, bo też faktem jest, że w mojej torbie nie miała łatwego życia. W tej sytuacji puder usatysfakcjonowałby mnie nawet średni - ot wystarczyłoby, żeby nie zapychał i chociaż trochę matowił. I w tym zakresie nawet byłabym z tej Vipery zadowolona (chociaż matowienie szałowe bynajmniej nie było - dla mnie wystarczające, ale ja nie mam jakichś straszliwych problemów w tym zakresie. Z cerą tłustą nie dałby rady), ale niestety ma ona pewno niewybaczalną wadę. Otóż - niezależnie od tego czy mamy do czynienia z wersją transparentną, czy kolorową - kosmetyk ciemnieje na twarzy. I potem idziesz i widzisz się w lustrze z brązową obwódką wokół brody. Urocze!

W kwestii zapychania wypowiadać się nie będę, bo takie skutki zwykle są widoczne dopiero po dłuższym czasie stosowania, a takowe - z oczywistych przyczyn - u mnie nie nastąpiło. 

Eveline, Celebrities Beauty

Niepozorna, na pierwszy rzut oka, firma Eveline jeszcze nigdy mnie nie zawiodła. Podoba mi się, że nie próbują na siłę robić się na firmę z wyższej półki, niesamowicie ekskluzywną i niedostępną dla plebsu, tylko skupiają się na robieniu dobrych kosmetyków, które cenowo są dostępne dla większości Polek. 

I ten puder też jest dobry. Od jakiegoś czasu to moje oczko w głowie. Miałam z nim już styczność kilka lat temu, kiedy kupiłam go dla mamy. Ale, że ona cerę ma dwa razy ciemniejszą niż ja, nie dane nam było bliżej się poznać. Aż do teraz. Eveline błysnął mi gdzieś w Rossmanie, kiedy rozpaczliwie szukałam jakiegoś pudru, który W KOŃCU zmatowi skórę, jednocześnie jej nie zapychając (czy naprawdę żądam aż tak wiele?!)

Opakowanie jest ładne i praktyczne. Pewnie - złote wykończenia są może trochę tandetne, ale zasadniczo puderniczka prezentuje się nie najgorzej. W środku znajduje się drobno zmielony kosmetyk o atłasowym wykończeniu. Produkt wygładza skórę, pochłania nadmiar sebum i doskonale przygotowuje twarz do nałożenia kosmetyków kolorowych. Trwałość jest bardzo poprawna - podobnie jak zdradziecki MIYO, Eveline trzyma się w niezłym stanie przez 10-12 godzin. Nie wchodzi w zmarszczki, nie warzy się, nie spływa i co najważniejsze - nie zapycha. 

Jak dla mnie produkt na piątkę z plusem, na pewno kupię znów.

Ranking 10 najlepszych współczesnych aktorów (KFR 2)

Jako, że koniec miesiąca się zbliża, czas na notkę z cyklu Kółko filmowe Redhead (od dziś oznaczane jako "KFR"). Dziś przedstawię Wam 10 moich ulubionych aktorów. Każde nazwisko opatrzone będzie krótkim opisem zawierającym informacje jakie filmy z danym aktorem są w mojej opinii najlepsze. Przy okazji robienia tego rankingu, zyskałam pomysł i materiał na 3 kolejne notki filmowe. Wybór zaledwie dziesiątki ulubionych aktorów okazał się więcej niż trudny. Gdybym założyła sobie, że ulubieńców będzie 25 pewnie byłoby równie ciężko.

W każdym razie: panie i panowie, przedstawiam wam niniejszym ranking dziesięciu najlepszych, w mojej opinii, aktorów współczesnych (kolejność alfabetyczna):

1. Jeff Bridges,

czyli aktor, który potrafi zagrać wszystko. Jego najlepszą kreacją jest zdecydowanie Jeff "The Dude" Lebowski z filmu Big Lebowski, którego po prostu uwielbiam. Dude jest ucieleśnieniem luzu, od pierwszej sceny, kiedy to wypisuje czek na 69 centów za mleko, aż do ostatniej, kiedy w celu odreagowania traumatycznych wydarzeń, proponuje grę w kręgle. Ja w ogóle lubię Bridgesa z brodą. We wszystkich najlepszych, moim zdaniem, filmach ją ma. Chociażby True Grit gdzie asystował mu Matt Damon (który zresztą też miał się znaleźć w niniejszym zestawieniu). Jest to remake produkcji z 1963 r. o takim samym tytule. W oryginale grał John Wayne. Mimo że średnio szaleję za westernami, obydwie wersje bardo mi się podobały. Warto wspomnieć także o stosunkowo nowym "R.I.P.D. Agenci z zaświatów" ("R.I.P.D."), gdzie Jeff prezentuje bardziej komediową stronę. Uwielbiam jego akcent. Ten film nie jest szczególnie odkrywczy, podobne produkcje zawsze były i będą, ale naprawdę wyjątkowo mi się podobał. 

Wspominkowy Nowy Jork

Wiecie co? Marzą mi się wakacje. Od pracy, nauki, obowiązków. Ot, po prostu wyjazd gdzieś, gdzie wszystko zostanie zrobione za mnie, a ja będę jeno leżeć na leżaczku i przerzucać kolejne strony e-książki. Albo będę biegać od rana do nocy po cudownym mieście, które oczaruje mnie swoim klimatem.

Niestety, urlop mam zaplanowany dopiero na początek października, więc póki co poprawiam sobie humor przeglądaniem zdjęć z poprzednich wyjazdów. Oczywiście najbardziej lubię te z Nowego Jorku. A ponieważ posty podróżnicze i wspominkowe cieszyły się zawsze dużą popularnością (po czym wnoszę, że lubicie je oglądać) uznałam, że wrzucę. Poza tym, jak niedawno odkryłam, nie zdałam Wam relacji z tej podróży osobiście. Zrobił to Łukasz, w tym poście. 

Dlatego dzisiaj nadrabiam. Przygotujcie się na duuużo zdjęć i bardzo mało tekstu. :) Przygotujcie się na pianie z zachwytu, bo uwielbiam to miasto. 

Pizza zamiast twarzy, czyli co z tą cerą?

Wiecie co? Czasem mam dosyć mojej cery. Robię dla niej dosyć sporo, a i tak ciągle mam z nią jakieś kłopoty. Nie mówię tu o zmianach chorobowych, w przypadku których należy skonsultować się z lekarzem, bo kremiki i mizianie się nic nie da. Ba, nie mówię nawet o trądziku młodzieńczym, bo i tego u mnie nie uświadczysz. Mówię o (teoretycznie) pojedynczych stanach zapalnych, które w moim przypadku przyjmują kształt bolesnych buł, które mam tygodniami i, z którymi w zasadzie nic nie da się zrobić. Może jedynie przebić igłą, ale tego się nie podejmę.

Nie zrozumcie mnie źle. Ja wiem, że ludzie miewają takie problemu z cerą, że moich kilka baboli to dla nich wymarzony stan. Ale to irytuje. Bo o ile jedna czy dwie takie buły są denerwujące i wiem, że szpecą, ale generalnie nie spędzają mi snu z powiek, o tyle osiem naraz to już poważne naruszenie mojej pewności siebie. Twarz mam całą czerwoną i opuchniętą, a każde spojrzenie w lustro powoduje irytacje. I choć dalej jestem w stanie wyjść bez makijażu na zakupy, czy spacer z psem, to już łapię się na tym, że jak z kimś rozmawiam, to tak odwracam głowę, żeby nie było widać tego "gorszego" policzka. Poza Łukaszem. Ale Łukasz to Łukasz, naczytał się komiksu "Blankets" Craiga Thompsona i teraz się cieszy.

Robię kardio, wiszę na linach, wyciskam na klatę

Na krótko przed zawieszeniem bloga trochę przytyłam. I rozpoczęłam walkę z kilogramami. Przez dwa miesiące byłam na diecie, poza tym zaczęłam ćwiczyć. Robiłam "Skalpel" Ewy Chodakowskiej. W zasadzie to moje utycie całkiem nieźle wpisało się w modę. Bo teraz wszyscy ćwiczą i uważam, że to świetne. A jeżeli Ty zastanawiasz się czy warto, to zapraszam Cię do przeczytania poniższego tekstu. Może Cię zmotywuje?

I nie martw się, w dzisiejszym poście nie będę się jarać i twierdzić, że ćwiczenie TO NAJLEPSZA I NAJWAŻNIEJSZA rzecz na świecie. Bo tak nie jest. Do ćwiczenia trzeba dojrzeć i ja jestem tego najlepszym przykładem. Piszę o tym, bo to lubię i jest to teraz ważna część mojego życia.

Źródło

Włosy miesiąca: sierpień 2014

Lubię wrzucać notki włosowe. Bo co jak co, ale włosy mam niezłe. 

Margarita, czyli najlepszy drink świata (tajemna receptura)

Wpis traktuje o koktajlu alkoholowym, dlatego bardzo proszę osoby poniżej 18 roku życia o odstąpienie od jego przeczytania.

Uwielbiam kuchnię meksykańską prawdopodobnie najbardziej na świecie. Chyba nawet burgerów nie lubię aż tak bardzo. Jeżeli dzisiejszy wpis Wam się spodoba, mogę w przyszłości wrzucić kilka przepisów.

Meksykańskie jedzenie jest pełne smaku. Nasze kubki smakowe są sycone pikantnością papryczek jalapeno, kwaśnością limonek i cytryn, specyficznym posmak kolendry dodawanej niemal do wszystkiego i jeszcze setką innych cudownych smaków. Idealnym dopełnieniem meksykańskiego obiadu jest margarita. To w mojej opinii najlepszy koktajl świata: likier pomarańczowy nadaje mu słodyczy, tequila ostrości, a sour mix uzupełnia to wszystko rześkim smakiem cytryn. Wszystko to przełamane smakiem soli znajdującej się na brzegu kieliszka i nasze kubki smakowe po prostu wariują. Znacie określenie: "niebo w gębie"? Dla mnie to ostre quesadillas popite własnoręcznie przyrządzoną margaritą. 

10 lektur szkolnych, które może jednak warto przeczytać (CPLR 2)

O tym, że lektury bywają nudne, wiemy wszyscy.  Większość uczniów i tak ich nie czyta, więc w sumie strata jest niewielka. Chociaż gdyby od podstawówki zalecano nam interesujące pozycje dopasowane do naszego poziomu intelektualnego i emocjonalnego, może jakiś uczeń uznałby jednak, że warto czasem coś przeczytać?

Spowiedź kosmetykoholiczki

Poniżej prezentuję felieton, który napisałam i wysłałam do pewnego portalu jakieś dwa lata temu. Był to moment kiedy moja kosmetyczna namiętność osiągnęła wyżyny. Teraz nie jestem już tak bardzo szalona (bo jak nazwać osobę, która niemal każdą wolną złotówkę przeznacza na kosmetyki), ale felieton i tak wrzucam. Bo jest niezły i naprawdę mi się podoba. Zmiany, których dokonałam w treści to w zasadzie tylko takie wygładzenie tekstu, bo teraz piszę trochę inaczej. Enjoy!

Przyspieszony oddech, obłęd w oczach, rozczochrane włosy. W powietrzu unosi się brokat. Co to? Ola grzebie w swoim kufrze starając się wyszukać jakieś cudo, którego do makijażu jeszcze nie używała.

Zdzieraj stopę, czyli rzecz o dwóch peelingach

O tym, że stopy muszą być ładne wie każdy. O tym, że bardzo rzadko takie są - również. O tym, że nic się samo nie zrobi już najwyraźniej nie wie każdy. Bo nie trzeba być narzeczoną Quentina Tarantino, żeby trochę o tę część ciała zadbać.